Camiño Inverno. Día 1.

 

Sinopsis: 

Camiño de Inverno.- 

Ponferrada - Compostela.

En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado suficientemente señalizado e moi ben cuidado por o que soio queda avanzar e contemplar os magníficos paraxes que o sustentan. Dende  puebliños  enxebres con xentes de retranca  hasta poblacions importantes de esta Comunidade. 

A rede de albergues e os seus hospederos fai de os finais de cada etapa un chegar a casa; non hai fallo.

Incidentes en ruta sempre suele haber e mais posibilidades había cando a transmisión nova non chegou e houbo que facer a travesía con o que había; tamen é certo que a mecánica de guerra é un recurso casi infinito. A reparación do desviador traseiro con unha punta, e non das de Camariñas, permitiría completar desde  Alvaredos. 

Un personaxe decisivo foi Sebastián, peregrino de gran axuda que gustaba do Mencía.

Momento importante foi a visita a Manuel en San Clodio que despois da benvida me daría información relevante para o resto de aquel día. Gracias Manuel.

Unha travesía para facer tranquilamente en 4 días en bicicleta de monte que pasa por moitos núcleos de poboación, ideal para quen se vexa atraído por a vida de medio vagabundo ou vagabundo completo dormindo hoxe alí e mañá ¿Quen sabe?

Bo día.

14 Abril 2.022

Ponferrada (LE) - Villamartín (OU).

Saída: 8.00 Dehesas

Chegada: 16.00 Villamartin.

Visita a Basílica de La Encina para poñer o Santo  punto de partida para encarar hacia a Ponte Boeza e Camiño do Pajariel. Este foi o primeiro recorrido que fixen na miña primeiriña bicicleta de monte fai xa unhos aniños. A chega a Toral de Merayo encheuse de lembranzas e mais ainda cando pasei por aquela casa e coincido con xente que me reconocía: entrañable conversa... O resto do itinerario foi sinxelo e salvo en  Médulas solitario: o que buscábamos.

Alí foi o primeiro xantar, despois o paraxe minero e mais adiante Cornatel, o castelo.

A ruta transcurre pasando por nucleos donde se pode aprovisionar, como en casi toda esta ruta.

O albergue de Villamartín, ben atendido por Mari traballadora do Concello, está moi  preparado, destacable a lavadora e a secadora gratuitas.

Dentro estaba Sebastián, un peregrino catalán que viña dende Ponferrada e unha mala elección de calzado o apartaría da ruta. O día siguiente  tren as 7.10 para Monforte e despois a Lavacolla. Pero o importante do personaxe foi as axudas prestadas a miña causa:

Primeiro: foi o que viu a unhos tipos de unha furgoneta que logo serían os proveedores de "o tornillo".

Segundo: cando lle comento que ainda non resolvín o hospedaxe do día siguiente  enseguida  ven con o seu tfno. na man e me di: 

- Te conseguí sitio en Monforte, ponte y le das los datos.

Despois da cea fómos celebralo o poblo con unhos Mencías. Él, cara aló, foi coxeando algo; a volta xa traía un millor andar.

Durante o día deume que pensar a presencia de aquel home, o acertada que resultou. Cousas do Camiño.

Incidentes: pérdida do contratornillo do soporte do manillar. Solución: estaba moi difícil. Había que encontrar un tornillo pasante longo que enroscara en aquela tuerna:  ¡Milagro, apareceo!! 

Siguiente. Día 2

Camiño Inverno. Día 2.

Venres, 15 Abril 2.022

Villamartín (OU) - Monforte de Lemos (LU).

Saída: 8.00 Albergue Villamartín

Chegada: 17.00 Albergue Santiago 15

Esta mañá non tocaba desaiunar, todo cerrado tamén o pasar por a Rúa. O coller o desvío que leva Albaredos outro tropel de lembranzas e sensacións se suceden. Un pobo que sempre visitei con gran ledicia para ver aquela entrañable muller. O chegar visito a casa donde vivía. Alí unha veciña me informa que xa había tempo que finara. Estaba na casa a sua sobriña: chamei o timbre pero ninguén saiu. 

- Estanche durmindo -dixo o veciño -  pero dentro están que chegaron ontes.

O sair de Albaredos collín unha naranxa e un plátano de un cesto disposto para os peregrinos. ¡Que ben me sentou! 

Un pouco mais abaixo outro puxo un tenderetiño tamen self-servis donde escasquei catro noces e mentín na boca tres castañas secas de aquel bote xeneroso. Aquí había caixa de propinas, era mais moderno.

O tramo  desde Albaredos a Quiroga é do mais bonito que percorrín hasta ahora. Pobos que  parecen solitarios pero con as casas ben arregladas, en estos días con xente. Camiños vellos, cuidados pero sin modernizar. Subidas en pedra con as marcas de as rodas dos carros do país tantísimas veces recorridas en lenta procesión, baixadas precipitadas, un castelo solitario ...

Con Quiroga en festas tocou o xantar, era cedo pero quen manda aquí é a fame.

Chegados a San Clodio alegróume moitísimo ver a Manuel e facer unhas fotos con él; corta foi a conversa pero ben deitei de ela para o tramo que me quedaba: 33° , medio día e tocaba unha longa subida. 

Entretenida a baixada A Pobra de Brollón o resto xa foi moi rápido e levadeiro hasta Monforte.

 Mañá toca a xornada dura, pero eso será mañá.

Incidentes: chegando a Albaredos en un mal proceder rompe unha das láminas que soporta o ruedín inferior. Solución: con unha puntilla, e non das de Camariñas, e mais unhas bridas quedou arrexuntada a lámina rota. O malo do

arreglo e que o intentar subir o grande tocaba a punta nos radios. Esto solucioneino mais tranquilamente no albergue; mañá van facer falta todas  as coroas, e mais que houbera.

Siguiente. Dia 3.

Camiño Inverno. Día 3.

Sabado, 16 Abril 2.022

Monforte de Lemos (LU)- A Laxe (PO).

Salida: 8.00 Albergue Santiago 15

Chegada: 18.00 Albergue A Laxe.

Despois de un te e unhas magdalenas pobres arranco rumbo o Camiño; a etapa requería poucas esperas e gracias que a temperatura era fresca impoñía manter un bo ritmo cara a Maceda por un infernal asfalto que eslomaba. Na subidiña un peregrino descansando, dos poucos que vin. 

Por Escairón combinábanse  mais escenarios  hasta pasar a Portela en donde empeza o mais bonito da etapa: a baixada a Belesar por sendeiro empedrado que en cuestión de 2 klm. baixa mais de 300 m. de desnivel entre voltas e reviravoltas. Chegando a ponte do encoro as vistas entre viñedos son espectaculares. 

 Foi necesario tomar un cafetiño para asimilar todo aquelo e tamén para facer frente a subida por sendeiro empedrado, pero esto tamén espectacular pero menos placentero. Era o que tocaba hasta chegar a Chantada. Alí un avituallamiento para ir mentalizando o corpo para o porto do día: Monte Faro, serían 12 klm. con menos descansos que un día de sega; dos do trigo en Castela.

Fixo falta tirar de todo para quitar do medio aquelo; os estados de ánimo foron ó son das forzas restantes: de mais a menos. Encima concidio a mediodía e sol de xusticia: a penitencia plena.

O chegar a área recreativa repoñer folgos na fonte e rematar o resto da subida por o Camiño que aquí discurre por carretera de asfalto.

En varias casas pedín auga como para apagar lume; todo non chegaba a nada: o embutido do avituallamento reclamaba o seu, ¡Soio a min se me ocurre!

 Dende alí paradiña en Rodeiro para encarar hacia Lalín, compro cena na Frutería de Chus e remato o día no modernista albergue de A Laxe: bonito e moi recomendable.

Cena e para a cama moi cedo.

Incidentes: tabla de embutidos en Chantada:

exquisita pero non foi boa elección. Solución: auga.

O día resultou ser  o que prometía con unha longa etapa de importante desnivel acumulado concentrado en dous puntos esixentes; o segundo mais longo.

Siguiente e Último

Camiño Inverno. Día 4.

Domingo, 17 Abril 2.022

 A Laxe (PO) - Compostela (C)

Saida: 8.00 Albergue A Laxe.

Chegada: 13.30 Obradoiro.

O día aparentaba ser do mais tranquilo e sin maior dificultade que chegar o Obradoiro, pero as cousas non son sempre o que aparentan e hasta o rabo todo é toro.

A ruta dicurría inicialmente en un lixeiro descenso e con algún tramo de empedrado mollado que extremando a precaución foise levando. O número de peregrinos iba en ascenso e hasta chegar a Ponte de Ulla pintaba ben. Alí na oficina de turismo sello e xa me avisan que queda unha importante subida de 4 klm. Pois si, así foi pero houbo que engadir dous mais para completala. 

Xa se acerca a chegada a Compostela e sempre ten esa mezcla de tristeza por o que se acaba e  de alegría por o conseguido e vivido en unha experiencia así. É intenso momento a momento. 

Chegar o Obradoiro gustame facelo con a bicicleta da man e en calma total; o mirar a catedral é ¡o gran momento final!

Incidentes: escorpión  con aterraxe por mor de un tocón agochado que nin Panoramix detectou. Solución: Berro seco, Ibuprofeno e a seguir.

Ruta e perfil.

XII Enduro Medela.

A noble e polivalente Trance.

    Ruta endurera 100%  de alto nivel de sendas, nord shores, pendientes  ... en un trazado de confección noble pero non ausente de tramos emotivos donde a adrenalina foi necesaria para xestionar algunha trazada ou voo, casi ilegal  para a Trance , sin mais consecuencias que algún berro seco de Panoramix. Tamén foi certo que debido o embarado e húmedo do terreo en algunhos sitios, houbera sido necesario outro tipo de "calzado", tuven dous avisos leves que fixo que se activara a alarma básica da sensatez e abandonar, sin  facer ruido, no último tramo xunto con dous compañeiros do cuarteto formado por Brais, Carlos, Mateo e eu que, moi consensuados fomos a la limón. Foi Mateo, mellor calzado que ninguén da grupeta, a bordo da sua Spark o que completaría todo o divertidísimo percorrido que, salvo algunhos lugares con alternativas, é apto para todo o mundo sensato. Enduro de moita calidade e cosmopolita, por definición.

Mención especial a xente de os avituallamiento por a sua impagable labor e detallada atención. Gracias.

Foto Abel.

Destacar importantes reencontros con vellos compañeiros do sector radical do pedal con os que facía unha pandemia enteira e pico que non coincidímos; algunhos con abrazos de hasta oito segundos. ¡¡Grandes!!

Xa somos un puñado os que quedamos citados, sin ánimo de luxos e por total coincidencia,  para voltar en tempos mais secos e menos fríos para completar o que a prudencia e a sensatez esta vez nos arrebatou. O sitio e esas xentes que, tan maqueado o teñen, ben o  merecen e nos tamén.

Agradecer a todos a impecable organización, inmenso traballo e gran acollida que nos deixou tan boas sensacions; tantas que ameazamos con o noso retorno, humilde retorno.

Fotos de Abel e o resto.

Video de Mateo:

O siguiente enlace mostra un video, que me mandara Keiko, que recolle o motivo po lo que o abrazo durou 8 segundos, Zagato temén o había visto ainda que él xa quería soltar no 3: tranquilo que che quedan 5 ...🙂

Efectos do movil no cerebro.

Boa tarde Juanín.  

Pena Rubia o revés.-

Hoxe foi o día en que cada un mostrou unha das suas millores versions:

Ruta de Choren.

Mecánica de Killo.

Imaxen e video de Mateo.

Confidencias de Pepín.

Textos de Maismar.

Choren foinos levando por o Pena Rubia menos coñecido inxeniando un percorrido que canto mais se acercaba a hora prometida de chegar  mais nos alonxábamos facéndonos poñer en duda se o "prometido" se iba cumplir. Os mais vellos: Pepín e eu dudosos da situación non deixábamos de encuestar o intrépido comandante da expedición. Él respondía o que se lle ocurría pero certo foi que prometidas as 13.30 atracabamos en Lugo as 13.20 como cando os navegantes collen a cola de unha tormenta.¡Chapeau! por o capitán.

A Killo ocúrreselle pinchar cando millor se iba poñendo a ruta entre sendeiros e baixadas:

 - Choren: no te ambienteh muxo  con la bajadah que viene Pepín".- como se Pepín fose o problema nas baixadas, estos andaluces ...

Alí o home saca de mochila e empeza a dar aire sin mais resultado que a rotura do seu  propio bombín, por chamarlle algo. Un argallo que mais ben parecía un xoguete mercado nunha feira de xoguetes de segunda man.

Mateo empréstalle outra bomba pero non consegue enganchar a válvula: liouse entre a gorda e a flaca mais un adaptador que leva o improvisado mecánico e que ainda non sabemos para qué. Cando se cansa de modicar a bomba para flaca e gorda, quitar e poñer adaptador chegou a conclusión que a bomba de Mateo non funssionaba. O final saca Choren a súa, o que parecía un prototipo experimental de Specialize, con un mínimo recorrido e un adaptador de válvulas que tardaron en resolver. O final aquelo empezou a meter aire e conseguiu encher o buche de aquela roda. De seguido o reparador pon a mochila o lombo con ánimo de seguir e en ese intre a llanta xa estaba no chan. 

Inmediatamente desalbardase e quitando a roda empeza o largo proceso de sustitución de cámara. En 40 minutos estábamos en marcha despois de reparar e  xerar o momento divertido da ruta. 

Mateo foi grabando algunhos videos e facendo fotos do que todos queríamos que fose  imperdible do día e que, ademais de frío, nos alegrou a mañá: a reparación que parecía imposible de aquel  inexperto mecánico que o final resolveo.

Pepín entre risas e adaptadores amenizou a espera aportando moi bon material audiovisual de situacions da vida real de un cautivador con clase. Un material qué él tiña e terá gardado no seu móvil soio para ocasions de longa espera con posibilidade de hipotermia; foi a maneira que non fixo falta encender fogueira. Tan boa calidade transmitían os comentarios dos espectadores que hasta o mecánico desentendíase da sua principal tarea para disfrutar de todo aquelo. 

- Killo, ponte a cambiar a roda.- Increpaba o resto como si o aumento de aforo disminuira a cuota de pantalla por espectador.

Eu aquí dieixo este testimonio escrito e documentado de unha boa mañá entre  inmellorable compañía disfrutando do noso e de nos por os Montes de Pena Rubia.

Espero que se disfrutara e transmitira esos momentos de complicidade que fixeron de este día un día que conta.

Boa tarde.

 (c) Fotos e videos By Mateo.

Camiño Torres. A Travesia.

A travesía.

1/8/2021 

 Próximo proxecto de travesía con saída de Salamanca, cruzar o Norte de Portugal e chegar a Compostela por o camiño que no seu día, en 1737, trazou e percorreo D.Diego de Torres Villarroel. Aparenta ser un trazado moi equilibrado e, sobre todo, de gran variedade de paisaxe, flora e fauna; así como unha recopilación de sensacions para non esquencer. A viaxe será con Keiko, inmellorable compañía para estas aventuras e a bordo das duas rodas que tanto nos fan disfrutar. Temos unha previsión de 10 días e un orzamento económico a cumplir. Esperemos que todo vaia según o previsto, imos vendo.

En ruta.

Webs:

Camiño Torres. Web Oficial castelán.

Caminho Torres. Web Oficial Portugués.

Agradecemento a estas duas páxinas. A información que aportan é moi aconsellable leela; ademais, da primeira, recollemos os imprescindibles tracks para a navegación.

  

Xornada 1 ->

Tal día como oxe: Fifiño D.E.P.

Camiño Torres. Xornada 1. Aviso.-

Descanso.

 Salamanca - Robliza de Cojos.

Martes: 10/08/2021

Diana: 7:00

Saida: 10.00

Plaza Maior Salamanca: 11.00

Chegada: 15.00

Incidentes: A auga ou e aquel xel enerxético mixturado con o inhumano calor as 13.00 horas sobre as bicis provocaron unha   indixestión e mareo. / Solución: reposo baixo a sombra do pareo e auga po la cabeza como si sobrase.

                      Cincha trasportín Trance soltouse/S: 3 bridas e a seguir.

Paraxe: Dehesa salmantina.

Animal: Serpe, 1 Toro bravo.

Plantas: Alcornoque, girasol.

Lembranzas do día: Despertar na tenda no Camping Vía de La Plata en Salamanca. Calor do inferno. Ver unha serpe de 1 m. cruzando a proa. Momento desvanecemento as 13.00 horas a casi 40⁰ e lonxe de calquer lugar. Acollida na piscina e entrega de chaves do albergue de Sonia, alcaldesa de Robliza de Cojos. Hoxe éramos os únicos peregrinos onte estaba completo.

Fotos do día.

<-.Volver a presentación.

Xornada 2. ->

Camiño Torres. Xornada 2. Técnica.

Tensión.

 Robliza de Cojos - Alba Yeltes.

Mércores: 11/08/2021

Diana: 6:00

Saida: 7:45

Chegada: 13.00

Incidentes: Cinta alforxa traseira/Reaprete.

Paraxe: Dehesa.

Animal: Ovellas, 2 zorriños, un de eles era mais curioso.

Plantas: Alcornoque.

Para Lembrar: Zonas técnicas de grandes desniveles en baixada e con suelo de pedroleo. Dudoso momento o ver o rebaño  con tantas ovellas e no medio unha única cabra; unha ledicia foi non ter que aturar os ausentes cans con os que contaba. 

Acollida no albergue por Aurora, unha boa muller que nos veu recoller o bar donde comíamos. Resultou ser a viuda de Jacinto Martín García; gran peregrino a Compostela e despois hospitalero aquí por o que o albergue leva o seu nome; D.E.P. Foise novo quedóuselles na operacion do transplante; según me contou Avelino, o anotador da tabla que

servía de marcador da pentanca. Partidazo, ben pensamos que ganaban os franceses, o metro foi decisivo en algunha xugada, íbase moito o milímetro e os franceses veña a desplazar o boliche.

Fotos do día.

<- Xornada 1.

Xornada 3 ->

Camiño Torres. Xornada 3. Os touros.

A carón dos Touros.

 Alba de Yeltes - Gallegos de Argañán.

Xoves: 12/08/2021

Diana: 6:00

Saida: 7:15

Plaza Maior Ciudad Rodrigo: 11.00

Chegada: 12.45

Incidentes: Pinchazo fumigante trance/Autorreparado.

Paraxe: Dehesa.

                Explotación alcornoques.

                Explotación ganadera Touros.

Animal: Lebres, zorro, 90 toros ou mais,  lagarto albergue.

Plantas: Alcornoque, carrachos.

Para Lembrar: bon discurrir. Casual e gran acollida de Paco Bustillos, orixinal de aquí dentista en Ferrol; solucionou tema albergue e presentación do pobo. O nome de este pobo responde a sua  fundación por parte de os galegos fuxidos aquí por mor da Reconquista. Selamos no Bar La Pista, como non tiña tinta humedeceo o selo con Vodka. Hoxe as 22.00 teatro; representaron pasaxes do Quixote e Dulcinea; foi curioso que o bon do home para o único que recuperou a cordura foi para morrer.

Fotos do día.

<-Xornada 2

Xornada 4.->

Camiño Torres. Xornada 4. Ira.

Burros aparellados.

Gallegos de Argañán - Pinhel.

Venres: 13/08/2021

Diana: 6:00

Saida: 7:30

Almeida: 10.30

Chegada: 15.00 (Hora Portugal)

Incidentes: tropezo da Trance na area quedou con as rodas no aire e a bicicleta encima do ciclista; todo esto ocurriu como a cámara lenta/Solución: darlle a volta a todo e seguir adiante.

                      Calor de locura.

Paraxe: explotacions agrícolas, 

                Campos de labor,

                Viñedos.

Animal: Burros aparellados, - Xunguidos lévanse ben, pero ceivos sin nada para facer sempre están a pelexar . - Dixo o dono.

Plantas: Freoxao, viñedos.

Para Lembrar: acollida de Xoaquina e o equipo do parque de Bombeiros de Pinhel donde, sin ser albergue, acollen o peregrino. 

- Boas, dixéronnos en Información de turismo que aquí era o albergue.- Lle dixen os bombeiros da oficina e un de eles me responde.

- A informaciôn é certa mais nâo é precisa; isto não é albergue mais acollemos o peregrino que o necesite.

Moito me gustan estas ocurrencias dos portugueses.

Fotos do día.

<- Xornada 3

Xornada 5. ->

Camiño Torres. Xornada 5. Empedrados.

 

Actualizado: 6/9/2021

Solitaria ponte empedrada.

Pinhel-Trancoso

Sábado: 14/08/2021

Diana: 5.30

Saida: 6.30

Chegada: 11.30

Incidentes: repechísimos empedrados a pé.

Paraxe: Viñedos, olivares, moi verdes.

               Matorral solitario.

                Carreiro rente o río.

Animal: ovellas,

                Cadeliño manso de Aldea do Rei, era tímido e non se achegaba.

Plantas: viñedos, olivos.

Lembranzas do día:  vellos camiños empedrados estilo romano.

                                      Residêncial Dom Donis. En información nos dixeron que non había albergue de peregrinos pero ahí faríannos precio especial, así foi. Aquí pediron o certificado Covid Europeo, o da Xunta non valeo. Por Portugal o tema de albergues non está mui extendido por este camiño. Supoño que con o tempo se irán facendo. 

Gracias a que levamos a tienda de campaña poderemos solucionar problema de hospedaxe ainda que sabemos que a acampada libre en este pais está prohibida pero vamos preparados para solucionar esto, ou eso penso.

Chegada a Trancoso, castelo e muralliñas da cidade; digo muralliñas  porque eu son de Lugo. Ruas da parte vella.

Esta é a ruta que víña buscando, ten de todo, un soño de travesía. 

Fotos do día.

<-.Xornada 4

Xornada 6.->

Camiño Torres. Xornada 6. Etapón.

Entre viñedos e pedras.

Trancoso - Lamego.

Domingo: 15 agosto.

Diana: 4.30

Saida: 5:45 con luminaria Furona.

Chegada: 14.00

Paraxe: Viñedos,

                Explotacions manciñeiros variedades:

                 golden, tabardilla, Starking.

                 Plantacions de sabugueiros para té, 

                 curar os catarros e gripes. Tamén os usan para siropes, mermeladas e licores.

 Animal: can ceibo aplacado con arrumacos e boas verbas. Viña bravo de carallo as 6:30 da mañá; meu probe.

Plantas: Salgueiro, frutales e pinos.

Lembranzas do día: sendeiros estreitos en baixada entre viñedos. Pendientes inhumanas por carretera. Acollida de Clara no camping de Lamego: un paraxe a carón do santuario da Virxen dos Remedios con vistas espectaculares. Espacios de acampada en terrazas tipo Machu-pichu.  Espectáculo!!. Momento chill-out.

Fotos do dia.

<-.Xornada 5

Xornada 7.->

Camiño Torres. Xornada 7. Esixencia.

Ofrecemento.

Lamego - Amarante.

Luns: 16/8/2021.

Diana: 5:00

Saida: 6:30

Chegada: 20.00 Fixemos descanso a medio

                             día e seguimos a tarde.

Incidente: reinflado rodas traseiras n veces;

                   penalizan o peso pero sellan solas.

Paraxe: viñedos, estamos na Rivera do Douro. Carreiros empinados e empedrados tanto de baixada como de subida. Quintas.

Animal: conductor grúa que non cedeo o paso.

Plantas: viñedos.

Lembranzas do día: subida dende Peso da Régua a Fontelas: 1 klm subindo escalons, as rodas iban por a parte lisa e de seguido outro klm mais de asfalto; téñense ganado ofrecementos a moitos santos con moita menos penitencia. ¡Meu Deus! Os veciños confirmaron que o suelo antes era de terra; non o quero imaxinar pero quedou claro que calquer situación adversa é susceptible de empeorar. 

Baixada empedrada a Ribeira de Seromenha

cruce da preciosa ponte e subida hasta Martir, o nome xa o dí todo. A temperatura vai millorando e permite ciclar a tarde. Boísima idea de Keiko de coller un bungalow para hoxe aquí en Amarante; fai falta descanso. 

A ver mañá que nos espera.

Fotos do día.

<-.Xornada 6

Xornada 8.->

Camiño Torres. Xornada 8. Orixes.

Guimarâes.

Amarante - Braga.

Martes:  17/8/2021.

Diana: 5:00

Saida: 6:00

Chegada: 19.00 Con sestiña en Guimarâes.

                           .

Incidente: reaxuste de freno Antenitas en Bike Zone de Guimarâes; bos profesionais.

                    Seguimos con sellados automáticos.

Paraxe: abandonamos os viñedos e adentrámonos en zonas de ciudades e poblacions importantes.

Animal: domesticados, con correa e sin ela; gatos de cidade: observadores e escapistas.

Plantas: mais de cinco en algún edificio; pero normal é que tuveran duas ou tres plantas por bloque.

Lembranzas do día: Acollida no Camping Municipal de Braga. Xusto a entrada. O paso por cidades como Guimarâes e Braga fan lembrar os orixes ancestrais de este pobo.  De aquí parte a Vía Romana XIX que tamén vai por Lugo. Pasamos por Morreira, nome que me lembra unha canción portuguesa e o seu 25 de Abril.

Fotos do día.

<-.Xornada 7

Xornada 9.->